u owiec

См. также в других словарях:

• owczarnia — ż I, DCMs. owczarniani; lm D. owczarniani a. owczarniaarń 1. «pomieszczenie dla owiec» 2. «stado owiec należących do jednego właściciela; hodowla owiec; ośrodek hodowli owiec» Owczarnia zarodowa …   Słownik języka polskiego

• karakuł — m IV, DB. a, Ms. karakułule; lm M. y 1. «owca tłustoogoniasta wywodząca się z rasy owiec pochodzenia azjatyckiego, których jagnięta mają sierść zwiniętą w charakterystyczne loki; w lm rasa tych owiec» 2. zwykle w lm «futro, wyprawiona skóra z… …   Słownik języka polskiego

• baca — m odm. jak ż II, DCMs. bacacy; lm M. bacacowie, DB. bacaców «starszy pasterz owiec, któremu podlegają juhasi dozorujący stada owiec w polskich Karpatach» ‹węg.› …   Słownik języka polskiego

• baran — m IV, DB. a, Ms. barannie; lm M. y 1. «samiec owcy domowej i owiec dzikich» Baran prowadzący stado owiec. Trzebienie baranów. ∆ zootechn. Baran angielski «królik o bardzo długich, zwisających uszach, hodowany ze względu na mięso; w lm: rasa tych… …   Słownik języka polskiego

• czarnogłówka — ż III, CMs. czarnogłówkawce; lm D. czarnogłówkawek zootechn. «owca typu mięsno wełnistego, pochodząca od angielskich owiec mięsnych, biała, o pysku, uszach i dolnych częściach nóg czarnych; w lm rasa tych owiec» …   Słownik języka polskiego

• karakułowy — przym. od karakuł a) w zn. 1: Hodowla owiec karakułowych. b) w zn. 2: Kołnierz karakułowy. Czapka karakułowa. Futro karakułowe. ∆ Łapki karakułowe «skórki z dolnej części nóg owiec karakułowych; futro zszywane z tych skórek» …   Słownik języka polskiego

• kent — m IV, DB. a, Ms. kentncie; lm M. y zootechn. «owca z rasy mięsno wełnistych owiec angielskich; w lm rasa tych owiec» ‹od nazwy hrabstwa w Anglii› …   Słownik języka polskiego

• owca — ż II, DCMs. owcacy; lm D. owiec «Ovis, ssak z rodziny pustorożców, występujący w kilku gatunkach, liczne rasy i typy użytkowe chowane i hodowane ze względu na skórę, wełnę, mięso i mleko» Owca dzika, domowa, fryzyjska, karakułowa, górska, stepowa …   Słownik języka polskiego

• owczarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y «pracownik opiekujący się stadem owiec, hodowca owiec; pasterz pasący owce» …   Słownik języka polskiego

• pasterstwo — n III, Ms. pasterstwowie, blm «chów zwierząt domowych (bydła, owiec, koni, wielbłądów itd.) połączony z sezonowym stadnym wypasem na halach górskich lub stepach; pasienie zwierząt domowych» Trudnić się pasterstwem. Rozwijać górskie pasterstwo… …   Słownik języka polskiego

• pasterz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y «ten, kto pilnuje, dogląda pasącego się bydła, owiec itp.; pastuch» Pasterz bydła, kóz, owiec …   Słownik języka polskiego